Magda Kwiatkowska
Maryla Rodowicz przy okazji nagrań do programu The Voice Senior stała się bardzo wylewna. Co rusz porusza osobiste tematy i wypytuje kolegów z jury o ich doświadczenia. Niegdyś wygadała się, że jest spokrewniona ze znanym polskim muzykiem. O kim mowa?
Maryla Rodowicz to popularna wokalistka, która realizuje się nie tylko na scenie. Jej talent i doświadczenie zostało docenione przez producentów programu The Voice Senior, którzy postanowili obsadzić ją w roli trenerki. Nie sposób nie zauważyć, że czuje się tam jak ryba w wodzie i chętnie rozprawia przed kamerami i publicznością na prywatne tematy.
Nie od dziś wiadomo, że Rodowicz wywodzi się z rodziny z muzycznymi tradycjami. Jej matka, Janina, śpiewała w chórze spółdzielczym we Włocławku, a babka w chórze katedralnym w kościele Świętego Ducha w Wilnie. Co ciekawe, okazuje się, że wśród jej krewnych był jeszcze jeden, wybitny artysta, który dorównywał jej popularnością.
Maryla Rodowicz jest spokrewniona z Czesławem Niemenem
W jednym z odcinków The Voice Senior Maryla otworzyła się przed wszystkimi i wyznała, że jest spokrewniona z jednym z najważniejszych twórców muzyki w Polsce!
Na pewno nie wiecie, że Czesław Niemen jest moim wujkiem
– powiedziała.
Zaraz po tym wyjaśniła, że pokrewieństwo zawdzięcza babce.
Moja babcia urodziła się i wychowała na obecnej Białorusi, kiedyś to była Polska – wieś Wasiliszki. Czesław też jest związany z tymi Wasiliszkami. Jego mama nazywała się Markiewicz, a nasz wspólny wujek Władysław Markiewicz i mieszkał w Chicago. I myśmy się mijali u tego wujka w Chicago. Taka historia
– kontynuowała.
Później jeszcze wyznała, że nie lubił, gdy zwracała się do niego per wujek.
Mówił do mnie: „Nie mów do mnie wujku”.
Z kolei w wywiadzie dla Pomponika dokładniej określiła ich więzy rodzinne. Mimo iż dzieliło ich kilka pokoleń, pozostawali w kontakcie i spotkali się kilkukrotnie w celach zawodowych.
[…] jego mama się nazywała Emilia Markiewicz, a mój wujek się nazywał też Markiewicz. On się ożenił z siostrą mojej babci. […] do Czesława jeździłam. On wtedy mieszkał koło Teatru Wielkiego. Miał takie malutkie mieszkanko, właściwie jeden pokój. Tam było duże łóżko i stały jego klawisze i to był już cały pokój wypchany. I mała kuchnia. […] Odwiedzałam go wtedy, kiedy bardzo mi zależało, żeby Czesław napisał muzykę. To był ’73 rok i udało mi się go przekonać, i napisał piękny utwór do wiersza Jonasza Kofty Kiedy się dziwić przestanę.
Na płycie Maryli Rodowicz pt. Rarytasy 74-77, wydanej 9 lat po śmierci Niemena, pojawiła się Pieśń ocalenia, którą wykonali razem na Festiwalu w Opolu w 1975 roku. Co ciekawe, Czesław nie był do końca przekonany do tego występu, ale finalnie dał się przekonać. Szybko tego pożałował, bo choć wypadli fenomenalnie, to ich popis nie został wyemitowany.
[…] A potem wymarzyłam sobie, dostałam kolejny wiersz Jonasza […], w końcu napisał tę muzykę i nawet dał się przekonać, wziął te wszystkie swoje klawisze, pojechał do Opola, bo tam mieliśmy wykonać ten utwór. Wykonaliśmy ten utwór i nas wycięli w transmisji.
News
i bądź zawsze na bieżąco!
