Kinga
Michał Koterski jest znanym polskim satyrykiem i aktorem. Od wielu lat rozbawia rzesze fanów swoim talentem. Jednak choć większość kojarzy go jako radosnego i zawsze uśmiechniętego artystę wcale nie oznacza, że zawsze taki był. Jego droga do tego, kim jest dziś, nie była łatwa. Aktor postanowił szczerze opowiedzieć o dzieciństwie i relacjach z rodziną.
Michał Koterski znany lepiej jako Misiek jest popularnym aktorem, którego możemy kojarzyć głównie z ról komediowych. Urodził się w 1979 roku jako syn sławnego reżysera Marka Koterskiego i Iwony Ciesielskiej. Artystyczne geny sprawiły, że już od najmłodszych lat był zainteresowany aktorstwem. Zadebiutował w 1999 roku w filmie ojca Ajlawju w roli Sylwusia. Nie była to jedyna produkcja ojca, w której wziął udział. Później zagrał jeszcze w Dniu świra czy Wszyscy jesteśmy Chrystusami. Po ojcu odziedziczył nie tylko talent i zamiłowanie do kina.
Niestety, popularny satyryk wychowywał się jako syn alkoholika. Jego ojciec był uzależniony przez długi czas, a skłonność przekazał synowi, który przez 23 lata żył w nałogu.
Było w tym cierpienie, mrok, ból i strach. Żyłem w iluzji, ale byłem ślepy i tego nie widziałem. […] W końcu jestem człowiekiem wolnym. I ta wolność jest bezcenna — mówił w wywiadzie dla Viva!.
Aktor postanowił walczyć z uzależnieniem i zwyciężył. Od 8 lat trwa w trzeźwości. Jednak, co mówi dzisiaj o swoim ojcu i jakie łączą go z nim relacje?
Misiek Koterski opowiada o dzieciństwie
Gwiazda niedawno wydala swoją autobiograficzną książkę To już moje ostatnie życie, w której wraca do czasów dzieciństwa. Okazuje się, że nie należało ono do łatwych i szczęśliwych, a zdarzenia z przeszłości odbiły piętno na jego późniejszym życiu.
Powrót do dzieciństwa, kiedy jest się dzieckiem alkoholika, przynosi traumatyczne wspomnienia. Tego, co wtedy przeżyłem, nie da się – jak mówi dzisiaj młodzież – ani odsłyszeć, ani odzobaczyć — wyznał.
Jego rodzina borykała się z problemem alkoholizmu od pokoleń. Reżyser Koterski ostatecznie porzucił nałóg 25 lat temu. Jednak aktor przez długi czas miał żal do rodziców o swoje wychowanie i doświadczenia z dzieciństwa.
Przez lata oskarżałem rodziców, że popsuli mi życie. Nie zdałem w szkole, zatrzymała mnie policja, nie wyszło mi z dziewczyną, ćpałem – to była ich wina. Wykorzystywałem ich słabości, a oni to przyjmowali z pokorą. Byli dla mnie za dobrzy, bo chcieli mi wynagrodzić traumę dzieciństwa. Wbijałem im nóż w serce, traktowałem jak worek treningowy, ale byłem egoistą i nie chciało mi się o tym myśleć. Po latach zrozumiałem, że nie potrafili spełnić mojego jedynego marzenia: z dzieckiem trzeba być, okazywać mu czułość, bawić się z nim. Za to całe życie ich karałem.
Nawet w dorosłym życiu temat ten okazuje się dla niego trudny i bolesny, a traumy z przeszłości wciąż nie są ostatecznie rozwiązane. W trakcie przygotowywania swojej autobiografii aktor musiał robić przerwy, by poukładać swoje sprawy emocjonalne. W tym celu uczęszczał na terapię.
To prawda, ale przede wszystkim musiałem iść na terapię, do czego wtedy się nie przyznałem. Musiałem to sam ze sobą załatwić. Odbyłem 12 sesji, które dotyczyły wyłącznie mojego dzieciństwa. Zaskoczyło mnie to, bo mam z ojcem rewelacyjne stosunki. Od lat jest dla mnie natchnieniem, wsparciem, autorytetem, ale też przykładem na to, że można radykalnie zmienić swoje życie. Patrzyłem na niego i myślałem: Jeśli on dał radę, mi też się uda. Ojciec jest trzeźwy od 25 lat, ja od ośmiu. Na terapii jednak miałem chwilę zawahania, czy znajdę siłę, żeby dokończyć tę opowieść. Byłem zdewastowany emocjonalnie. Jakbym dłubał palcem w otwartej ranie. Straszny ból. Bałem się, że tego nie udźwignę…
Mimo wielu lat problemów rodzinnych i trudnego dzieciństwa, jakie zafundowali mu rodzice, Misiek darzy swoich bliskich silnymi uczuciami. Są oni dla niego ważni i ma z nimi dobre relacje, a właśnie w szczególności z ojcem. Stał się on nie tylko jego przyjacielem, ale także autorytetem i wzorem do naśladowania.
News
i bądź zawsze na bieżąco!
